Τρίτη 21 Αυγούστου 2012

'' ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ''



    Oνομάζομαι Χ. Τί σημασία έχει άλλωστε ένα όνομα; Μπορείς να μου δώσεις πολλά ονόματα, πολλές λέξεις. Μπορείς να με αποκαλείς ανάλογα με το τί σε εκφράζει, τί σκέφτεσαι όταν με κοιτάς, ποιά είναι η πρώτη λέξη που σου έρχεται στο μυαλό.
   Γεννήθηκα για να γίνω ψυχολόγος, ηθοποιός, τραγουδίστρια, δικηγόρος, εθελόντρια, για να γίνω μάνα, να υϊοθετήσω παιδιά.. κίτρινα, μαύρα, λευκά.. Να γίνω ότι μου φωνάζει η φύση μου να γίνω και ότι μου απατείται από την κοινωνία για να ζήσω. Μπορώ να είμαι τα πάντα. Μπορώ να ταξιδεύω σε ουρανούς και αστέρια με φτερά χάρτινα και να πέφτω και να γκρεμοτσακίζομαι.. Και τί μ΄αυτό; Αφού το ταξίδι μου θα το έχω κάνει.
    Οι γονείς μου είναι αυτοί που αγαπώ. Είναι η μάνα που στην αγκαλιά της βγάζεις την ανάσα μιας ζωής και αφουγκράζεσαι. Νιώθεις τη γλύκα της γεύσης της. Είναι ο πατέρας που ψάχνεις ή που δεν ψάχνεις σε κάθε γκόμενο. Είναι αυτό που σου λείπει ή που σου έχει γεμίσει κάθε σπιθαμή στο κεφάλι σου. Είμαι παρατηρητής.. Σε κοιτώ, σε παρακολουθώ, σε ψυχολογώ.. γίνομαι εσύ, εικόνα και καθρέφτης σου. Ασανσέρ να ανεβοκατέβεις, να πέσεις χαμηλά και να ξανανέβεις.
    Άτομα και πράγματα που με επηρέασαν.. Εσύ, εκείνος, εκείνη, εμείς, εσείς.. Τα πουλιά, η νύχτα, το σκοτάδι, ο ήλιος, οι πλατείες, η θάλασσα.. η θάλασσα! Οι ηλικιωμένοι, η μόνη γιαγιά που περιμένει στο σπίτι, τα ορφανά που αδυμωνούν να τους ζεστάνεις το χέρι, τα πιτσιρίκια που σε κολλάνε με τη μοναδική και απίστευτη ειλκρίνειά τους, που σε γοητεύουν με τα παιχνιδιάρικα ματάκια τους και το πανέξυπνο χαμόγελό τους. Οι έφηβοι με το επαναστατικό πνεύμα τους, την ένταση και τη ζωντάνια που τους διακατέχει. Οι χαμογελαστοί Πακιστανοί σε κάθε φανάρι.. Τα κρυφά ταλέντα που τραγουδούν στις πλατείες με μια κιθάρα και που στο πέρασμά τους σιγοτραγουδάς κι εσύ και χάνεις το ρυθμικό βάδισμά σου.
    Ερωτευμένη με κάθε ηλικία, με καρδιές και ανθρώπους.. Ναί, ενεργή.. ναί , και ενεργητική ή και παθητική. Τώρα πως είμαι; Τώρα εννοώ στιγμιαία..τώρα είμαι εδώ, στο κουτί μου, στο σπίτι μου, στο μυαλό μου, στο σώμα μου.. σε μένα.. με μένα. Σιγοτραγουδώ με σκυμμένο το κεφάλι για να ανέβει το αίμα.. να αδειάσει.
    Άκουσα πως σχέδον πάντα τα φαινόμενα απατούν. Πολύ σωστό! Σωστό; Μπορεί και λάθος!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου