Ξέρεις...

Ξέρεις.. η ψιχάλα δε φέρνει πάντα τη βροχή.. ο ήλιος δε καλεί πάντα τη λιακάδα.. η μουτζούρα πού και πού μπορεί να μοιάζει ζωγραφιά.. η γη δεν είναι πάντα ο κόσμος.. ο έρωτας δεν είναι πάντα παραζάλη.. Ξέρεις.. τα όνειρά μου δεν είναι πάντα εφιάλτες, ούτε τα δάκρυά μου είναι πάντα από στενοχώρια.. Το θυμάρι να ξέρεις μυρίζει λίγο γιασεμί κι η θάλασσα έχει λίγο χρώμα κόκκινο..
Το πρόσωπό σου ξέρεις.. δεν έχει μόνο χαρακιές.. τα χείλη σου δεν είναι πάντα πληγιασμένα. Μου φαίνεται πως τα μάτια σου δεν είναι πάντα υγρά και τα μαλλιά σου δεν είναι πάντα ανακατεμμένα. Ξέρεις.. πιστεύω πως πρέπει να σε καληνυχτίσω. Νιώθω πως πρέπει να σου πω καληνύχτα και να σου κλείσω το φως.. να σου κλείσω και τα όνειρά μου σ΄ ένα κουτάκι και να στ΄ αφήσω στο κωμοδίνο ή στο πάτωμα αν δεν έχεις.. θα σου αφήσω τα πιο μαγικά και τα πιο ψεύτικα όνειρα.. τα πιο μη αληθινά..σαν αυτά που σ΄ αρέσουν.. Θα τα τυλίξω και με μια κόκκινη κορδέλα για να τα δεις όμορφα. Και θα σου αφήσω και μια καραμέλα για να τα δεις γλυκά.. Και μια σοκολάτα μήπως τη θες μόλις ξυπνήσεις. Ξέρεις πόσα ποτάμια με τύλιξαν και πόσες λίμνες με πλημμύρισαν ; Ξέρεις πόσα καραβάκια χάρτινα έφτιαξα για να σωθώ και να΄  ρθω να σε βρω; Πόσα αστεράκια έχτισα ξέρεις για να μη χάσω το δρόμο; Πόσα φεγγάρια παρακάλεσα ξέρεις για να μη σβήσουν; Χίλιες σκέψεις και μία γεφυρώνω για να σε σκεφτώ και άλλη μία για να σε ακουμπήσω.. και ακόμα μία για να σε νιώσω.. Εσύ δεν είσαι για να σε σκέφτομαι..εσύ είσαι για να σ΄ αγαπώ.. από δω..από κει..από μακριά..
   

Μη φεύγεις

Μη φεύγεις.. Πώς θα γελάσω ξανά χωρίς το πρόσωπό σου για φόντο; Πού θα μιλάω αδιάκοπα και ό, τι λέω να είναι τόσο πολύ εγώ και να θέλεις κι άλλο να με ακούς; Να σου μιλώ για μένα και για όλες τις αποσκευές που κουβαλάω στο κεφάλι μου.. Να σε κοιτώ και να ρουφάω όλο το χώρο που μέσα του βρίσκεσαι κι εσύ. Κάθε φύσηγμα απ΄το τσιγάρο σου, κάθε χαμόγελό σου που τόσο είναι μοιρασμένο με μια βαθιά θλίψη.. Σα να μην προλαβαίνεις για την Ιθάκη σου. Σ' αφήνω τότε.. Για να σε βρω πιο κάτω. Θα έρθω να σε βρω ξανά, το ξέρω, ή θα έρθεις εσύ, ή θα συναντηθούμε κάπου τυχαία..Μα εγώ δε θα το βρω καθόλου τυχαίο και θα προσπαθήσω με τόσο ρεαλισμό να σου αποδείξω πως έχω δίκιο!  Και θα σε πάρω να φύγουμε, χωρίς αποσκευές.. Θα χτίσουμε εμάς απ΄ το μηδέν... Τα ρούχα μας καινούρια. κι εμείς καινούριοι! Και θα ξυπνάμε το πρωί από μόνοι μας, μαγεμένοι απο τις ακτίνες του ήλιου. Και θα φτιάχνουμε να τρώμε μαρμελάδα κι αν σου λερωθεί η μύτη εγώ θα σου τη γλείψω και θα σου βάλω κι άλλη μαρμελάδα μετά για να στη ξαναγλείψω. Και θα σε σέρνω σε πανηγύρια  για να μεθάμε και να χορεύουμε και ν α τρέχουμε εκστασιασμένοι σπίτι να κάνουμε έρωτα. Και μες στον έρωτα θα μου γελάς..και μετά θα σου γελώ κι εγώ. Και θα σοβαρεύουμε και θα δακρύζουμε που τολμήσαμε.. που τολμήσαμε να ζούμε. Θα ζωγραφίζουμε κιόλας σ' ένα κοινό καμβά και μετά θα τα στολίζουμε στους τοίχους. Και θα κυλιόμαστε στις κουρελούδες το χειμώνα και θα παίζουμε μπουγέλα το καλοκαίρι και το βράδυ όταν ξαπλώνουμε θα σου πειράζω λίγο τα ματοτσίνορα.. κι εσύ μετά για να μ' εκδικηθείς θα με ξυπνάς μέσα στο βράδυ και θα μου λες να πάμε βόλτα να μετρήσουμε τ' αστέρια.. και εγώ αμέσως θα σ' ακολουθώ γιατί είμαι καλά όπου κι αν είσαι.. είσαι το βράδυ μου και το πρωί μου, τα καλοκαίρια και οι χειμώνες μου και όλες μου οι εποχές, τα δάκρυα και τα χαμογελά μου κι αυτό είναι απλά πολύ όμορφο, παιδάκι, όσο όμορφη κάνεις την ψυχή μου  κάθε φορά που σε σκέφτομαι.