Μη φεύγεις

Μη φεύγεις.. Πώς θα γελάσω ξανά χωρίς το πρόσωπό σου για φόντο; Πού θα μιλάω αδιάκοπα και ό, τι λέω να είναι τόσο πολύ εγώ και να θέλεις κι άλλο να με ακούς; Να σου μιλώ για μένα και για όλες τις αποσκευές που κουβαλάω στο κεφάλι μου.. Να σε κοιτώ και να ρουφάω όλο το χώρο που μέσα του βρίσκεσαι κι εσύ. Κάθε φύσηγμα απ΄το τσιγάρο σου, κάθε χαμόγελό σου που τόσο είναι μοιρασμένο με μια βαθιά θλίψη.. Σα να μην προλαβαίνεις για την Ιθάκη σου. Σ' αφήνω τότε.. Για να σε βρω πιο κάτω. Θα έρθω να σε βρω ξανά, το ξέρω, ή θα έρθεις εσύ, ή θα συναντηθούμε κάπου τυχαία..Μα εγώ δε θα το βρω καθόλου τυχαίο και θα προσπαθήσω με τόσο ρεαλισμό να σου αποδείξω πως έχω δίκιο!  Και θα σε πάρω να φύγουμε, χωρίς αποσκευές.. Θα χτίσουμε εμάς απ΄ το μηδέν... Τα ρούχα μας καινούρια. κι εμείς καινούριοι! Και θα ξυπνάμε το πρωί από μόνοι μας, μαγεμένοι απο τις ακτίνες του ήλιου. Και θα φτιάχνουμε να τρώμε μαρμελάδα κι αν σου λερωθεί η μύτη εγώ θα σου τη γλείψω και θα σου βάλω κι άλλη μαρμελάδα μετά για να στη ξαναγλείψω. Και θα σε σέρνω σε πανηγύρια  για να μεθάμε και να χορεύουμε και ν α τρέχουμε εκστασιασμένοι σπίτι να κάνουμε έρωτα. Και μες στον έρωτα θα μου γελάς..και μετά θα σου γελώ κι εγώ. Και θα σοβαρεύουμε και θα δακρύζουμε που τολμήσαμε.. που τολμήσαμε να ζούμε. Θα ζωγραφίζουμε κιόλας σ' ένα κοινό καμβά και μετά θα τα στολίζουμε στους τοίχους. Και θα κυλιόμαστε στις κουρελούδες το χειμώνα και θα παίζουμε μπουγέλα το καλοκαίρι και το βράδυ όταν ξαπλώνουμε θα σου πειράζω λίγο τα ματοτσίνορα.. κι εσύ μετά για να μ' εκδικηθείς θα με ξυπνάς μέσα στο βράδυ και θα μου λες να πάμε βόλτα να μετρήσουμε τ' αστέρια.. και εγώ αμέσως θα σ' ακολουθώ γιατί είμαι καλά όπου κι αν είσαι.. είσαι το βράδυ μου και το πρωί μου, τα καλοκαίρια και οι χειμώνες μου και όλες μου οι εποχές, τα δάκρυα και τα χαμογελά μου κι αυτό είναι απλά πολύ όμορφο, παιδάκι, όσο όμορφη κάνεις την ψυχή μου  κάθε φορά που σε σκέφτομαι.