Ξέρεις...

Ξέρεις.. η ψιχάλα δε φέρνει πάντα τη βροχή.. ο ήλιος δε καλεί πάντα τη λιακάδα.. η μουτζούρα πού και πού μπορεί να μοιάζει ζωγραφιά.. η γη δεν είναι πάντα ο κόσμος.. ο έρωτας δεν είναι πάντα παραζάλη.. Ξέρεις.. τα όνειρά μου δεν είναι πάντα εφιάλτες, ούτε τα δάκρυά μου είναι πάντα από στενοχώρια.. Το θυμάρι να ξέρεις μυρίζει λίγο γιασεμί κι η θάλασσα έχει λίγο χρώμα κόκκινο..
Το πρόσωπό σου ξέρεις.. δεν έχει μόνο χαρακιές.. τα χείλη σου δεν είναι πάντα πληγιασμένα. Μου φαίνεται πως τα μάτια σου δεν είναι πάντα υγρά και τα μαλλιά σου δεν είναι πάντα ανακατεμμένα. Ξέρεις.. πιστεύω πως πρέπει να σε καληνυχτίσω. Νιώθω πως πρέπει να σου πω καληνύχτα και να σου κλείσω το φως.. να σου κλείσω και τα όνειρά μου σ΄ ένα κουτάκι και να στ΄ αφήσω στο κωμοδίνο ή στο πάτωμα αν δεν έχεις.. θα σου αφήσω τα πιο μαγικά και τα πιο ψεύτικα όνειρα.. τα πιο μη αληθινά..σαν αυτά που σ΄ αρέσουν.. Θα τα τυλίξω και με μια κόκκινη κορδέλα για να τα δεις όμορφα. Και θα σου αφήσω και μια καραμέλα για να τα δεις γλυκά.. Και μια σοκολάτα μήπως τη θες μόλις ξυπνήσεις. Ξέρεις πόσα ποτάμια με τύλιξαν και πόσες λίμνες με πλημμύρισαν ; Ξέρεις πόσα καραβάκια χάρτινα έφτιαξα για να σωθώ και να΄  ρθω να σε βρω; Πόσα αστεράκια έχτισα ξέρεις για να μη χάσω το δρόμο; Πόσα φεγγάρια παρακάλεσα ξέρεις για να μη σβήσουν; Χίλιες σκέψεις και μία γεφυρώνω για να σε σκεφτώ και άλλη μία για να σε ακουμπήσω.. και ακόμα μία για να σε νιώσω.. Εσύ δεν είσαι για να σε σκέφτομαι..εσύ είσαι για να σ΄ αγαπώ.. από δω..από κει..από μακριά..