ΣΕ ΓΝΩΡΙΣΑ...

Σε γνώρισα χθες.. ή αύριο.. μέσα στα πιο φθηνά μπουρδέλα.. ή στα πιο ακριβά σαλόνια.. το ίδιο κάνει…σε μία από τις πιο σύντομες παραστάσεις ή σε μία από τις πιο μακρόσυρτες πραγματικότητες.. ήσουν εκεί.. πορτρέτο και ομοίωμα μέσα στο κεφάλι μου.. ίδιες πινελιές, ίδια χρώματα, ίδιες μουτζούρες, ίδια σκηνικά…ίδιες γκριμάτσες, ίδια ανώμαλα, υγρά μάτια. Σαν από σύννεφο ομίχλης η κατάσταση να μη μπορώ να διακρίνω, να τσούζουν τα μάτια μου, τα ανώμαλα υγρά μου μάτια.. τσόντες που σκηνοθετούμε και δεν παίζουμε, σαν από κάρβουνο οι γραμμές των κορμιών μας, χοντρές και απροσδιόριστες.. χαμηλωμένα τα μάτια μου ενώ ξέρεις πως σε γδύνω, το χέρι μου κοντό ενώ ήδη σε χαιδεύω πολύ χαμηλά.. η γλώσσα μου στραγγαλισμένη ενώ νιώθεις πως χορεύει στους πιο τρελούς ρυθμούς.. Χαράχτηκαν οι εικόνες μας και δε μπορώ να διακρίνω πια.. Μόνο τις νιώθω και τις ταξιδεύω στο κεφάλι μου.. Τις σεργιανάω κι αυτές για να μη βαρεθούν και μου φύγουν…και τις χάσω.. Τις στολίζω και τις σκέφτομαι, τις αρωματίζω και τις χαζέυω.. και τις μυρίζω.. και τις ξεχνώ.. Όχι, ποτέ δεν τις ξεχνώ.. Απλά τις κλείνω στα κουτάκια της ψυχής μου.. και που και που τις ξαναανοίγω..

          Σε γνωρίζω κάθε φορά σαν ξυπνάω.. κάθε φορά που ανοίγω και  κλείνω τα μάτια, που χορεύω μεθυσμένη ή ξεμέθυστη.. που νοσταλγώ στιγμές ή που το είναι μου προσπαθεί να τις ξεχάσει..

          Θα σε γνωρίσω όταν και αν.. Όταν δω ότι με βλέπεις , όταν μυρίσω ότι με μυρίζεις, όταν γευτώ ότι με γευτείς, όταν ακούσω ότι με ακούς, όταν σε αγγίξω και με αγγίζεις ήδη..

Βιάστηκα πάλι.. φευγιό. Πίσω και μπρος.. Στ’ αφτιά μου μέσα να μιλάς, ψιθυριστά για να σ’ ακούω και να με αγγίζεις απαλά για να σε νιώθω και όταν θες την ερημιά σου να με αφήνεις να σε αφήσω..
          Όταν και αν μας γνώρισα..