Το ποτάμι ξεχειλίζει με σταγόνες ευτυχίας, κρύβοντας στιγμές αδυναμίας και ελπίδας. Μέχρι να πούμε τι θέλουμε, έχουμε ξεχάσει τη πρώτη σκέψη. Φτιάχνοντας το μπαλόνι, ξεφουσκώνουμε. Όνειρα θυμάμαι που πήγαν περπατώντας στο πανηγύρι και χόρεψαν πετώντας πάνω- κάτω. Καθρέφτες καθρεφτάκια που δεν πρόλαβες να διαβάσεις. Περνάνε φεύγοντας απαλά οι σχέσεις, αφήνοντας πίσω κάτι να μυρίζει σαν γιασεμί. Καλοκαίρι, χειμώνες, εποχές ανεξήτηλες στο χρόνο, μέχρι τα όρια να σπάσουν. Χείλη γλυκά μουδιασμένα συναντάς, υγραίνοντας το μυαλό και το κορμί. Κομμάτια είναι τα κορμιά σαν τα κύματα και σπάνε πάνω στ΄ακρογιάλλια. αφήνοντας το χρόνο πίσω που έρχεται, αφήνω τον πόνο να με πάει εκεί οπού γιατρεύομαι. Αστειεύτηκα κάποτε σαν παιδί μεγάλο, αλλά μικρό ποτέ δε μπόρεσα να νιώσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου